خبرگزاری«حوزه» متن روایت را از کتاب کافی منتشر می کند:

عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) : كَفَى بِالْمَرْءِ عَيْباً أَنْ يَنْظُرَ فِي عُيُوبِ غَيْرِهِ مَا يَعْمَى عَلَيْهِ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ أَوْ يُؤْذِيَ جَلِيسَهُ بِمَا لَا يَعْنِيهِ أَوْ يَنْهَى النَّاسَ عَمَّا لَا يَسْتَطِيعُ تَرْكَهُ.

امام سجاد(ع) فرمود: در عیب انسان همین بس که:

۱- عیوبی را از دیگران ببیند که از دیدن آنها در خویش، کور است

۲- یا این که همنشین خود را در کاری که به او مربوط نیست  اذیت کند

۳-  یا این که مردم را از چیزی نهی کند که خودش نمی‌تواند آن را ترک کند.

کافی،‌ج۲،‌ص۴۶۰